در راستای سیاست‌های شهرداری تهران، در عمده پروژه‌های شهری که مسئولیت اجرای آنها را بر عهده دارد، برای نوعی فراتر رفتن از معیارهای اقتصادی و شهرسازی و توجه به آثار و پیامدهای محیطی، اجتماعی و فرهنگی طرح‌ها، هدف این مقاله ارزیابی پیامدهای اجتماعی احداث پارک کودک ظفرگلچین در منطقه 10 شهرداری تهران است. در این ارزیابی، روش تحقیق بر اساس هدف، ارزیابی اتا (ارزیابی پیامدهای اجتماعی) و بر حسب ماهیت، تحقیق توصیفی- تحلیلی می‌باشد که با استفاده از روش‌های زمینه‌یاب (پیمایشی)، به مطالعه ویژگی‌ها و صفات افراد جامعه پرداخته و وضعیت جامعه آماری را بعد از مداخلات توسعه در قالب چند صفت و متغیر مورد بررسی قرار می‌دهد. با توجه به امکانات موجود در پارک (سرسره بازی و زمین اسکیت)، یکی از کارکردهای اصلی پارک کودک استفاده مکرر کودکان مجتمع‌های اطراف پارک از آن است. وجود زمین بازی برای کودکان که بیشتر برای فوتبال بچه‌های 10 الی 15 ساله استفاده می‌شود، کودکان در این سنین را تبدیل به مشتریان دایمی پارک کرده است. دومین پیامد بسیار مهم پارک، اثرات زیست‌محیطی آن در منطقه است. همان‌گونه که پارک کودک می‌تواند با برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی، محل بروز و نمود فضایل انسانی باشد؛ از جهت دیگر نیز می‌تواند از طریق رهاشدگی و برنامه‌ریزی‌های نادرست و ساده‌انگارانه، به مکان بروز انواع جرایم شهری تبدیل شده و آثار اجتماعی، فرهنگی و روانی زیانباری بر شهرنشینان داشته باشند. از پیامدهای منفی که ساکنان اطراف آن به‌شدت از آن واهمه دارند می‌توان به، تبدیل آن به مکانی برای تجمع معتادان و ارازل و اوباش، مکانی برای فروش مواد مخدر و درگیری و مکانی برای شکل‌گیری دوستی‌های نامشروع اشاره کرد.