ساماندهی بافت‌های فرسوده، موضوع چند‌‌ وجهی و چند نظمی است. در این بین، نظام حقوقی ساماندهی بافت‌های فرسوده که از مهمترین وجوه و زمینه‌های تحقق‌پذیری آن ‌‌به شمار می‌رود، تاکنون در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به طوری که یکی از بزرگترین مشکلات اجرایی ساماندهی آن بافت‌ها در شهر تهران، موانع قانونی و عدم امکان تملک به موقع املاک واقع در طرح‌های مربوط است. از اینرو این پژوهش به منظور پاسخگویی به این سئوال اساسی انجام شده است که آسیب‌های قانونی- اجرایی تملک املاک واقع در طرح‌های ساماندهی بافت‌های فرسوده شهر تهران چیست و چه راهکارهایی را برای بهبود آن‌ها می‌توان ارائه نمود؟ جامعه آماری این پژوهش، کلانشهر تهران است. رویکرد نظری این پژوهش، ساختاری- کارکردی می‌باشد؛ به گونه‌ای که ضمن توجه به مبانی قانونی و ساختار مدیریتی، به فرایندها و سازوکارهای اجرایی تملک املاک واقع در طر‌ح‌های ساماندهی بافت‌های فرسوده شهر تهران می‌پردازد. نوع این پژوهش، کاربردی-راهبردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. در انجام این پژوهش، علاوه بر مطالعات کتابخانه‌ای، بیشتر از روش مطالعات پیمایشی استفاده شده است. برای جمع‌آوری و ارزیابی اطلاعات پیمایشی این پژوهش، تکنیک Delphi و ابزار پرسشنامه‌ به کار گرفته شده است. اطلاعات این پژوهش با استفاده از تکنیک SWOT تحلیل شده است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، تعدّد قوانین موضوعی ملاک عمل، فقدان مدیریت یکپارچه و رویه‌های قانونی و اجرایی مختلف، مهمترین آسیب ساختاری و کارکردی نظام تملک املاک واقع در طرح‌های ساماندهی بافت‌های فرسوده شهر تهران است. در این شرایط، راهبرد حمایت‌ و بهبود شرایط درون‌سازمانی مدیریت شهری تهران، از امکان اجرایی بیشتری برخوردار می‌باشد.