طراحی فضاهای زیست‌شهری برای کودکان، به‌منظور ایجاد تعاملات اجتماعی با محیط و ایده‌پردازی کودکان حائز اهمیت است. این پژوهش در پی دست‌یابی به مؤلفه‌هایی در فضای شهری است که آموزش و پرورش کودک را‌ همراه داشته باشد. روش تحقیق در این پژوهش، تحلیلی توصیفی بر پایه‌ تحلیل محتواست و برای دست‌یابی به یافته‌های پژوهش از روش پیمایشی(زمینه‌ای) استفاده گردیده است و با مقایسه‌ تطبیقی بین ویژگی‌های نمونه‌ها و تحلیل محتوا تلاش گردید که مؤلفه‌های کلیدی برای طراحی فضاهای شهری متناسب با آفرینشگری کودکان به‌دست آید. این پژوهش که بر پایه‌ تلفیق نظریات مرتبط با موضوع و با در نظر گرفتن فضایی مناسب و دارای مؤلفه‌های کالبدی مورد نظر و تهیه‌ چک‌لیست‌هایی هدف‌مند جهت سنجش رفتار کودکان انجام شد و سپس اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزارSpss22  و آزمون‌های آماری تحلیل شد. سپس با استفاده از روش کای‌دو مدل پژوهش بر‌اساس روابط میان متغیرها تدوین گردید. نتایج تحقیق نشان‌دهنده‌ آن است که مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذار بر افزایش خلاقیت کودکان، ایجاد فرصت برای تعاملات مثبت اجتماعی کودکان، امکان تحریک حواس کودک در محیط، ایجاد فضایی برای نمایش شایستگی‌های فردی در تعامل با محیط، ایجاد حس تعلق به محیط، آموزش مراقبت از محیط زیست، ایجاد مسیرهایی برای ایده‌پردازی، مشارکت‌پذیری در‌ فضای بازی به‌عنوان ابزار آموزشی هستند که در طراحی فضاهای شهری کودکان باعث نجات آنان از فضاهای ماشینی موجود در پارک‌ها می‌گردد.