گرچه تعاریف متفاوتی از فرهنگ­گرایی وجود دارد، ولی صاحبنظران چندفرهنگی، «فرهنگ­گرایی» را ناظر بر هرگونه تفاوت و هویت نمی­دانند بلکه آن دسته از تفاوت­ها و هویت­ها را شامل می­شود که ریشه در فرهنگ - به معنی مجموعه عقاید و اقدماتی که مردم خویش­فهمی، جهان­فهمی و زندگی فردی و جمعی خود را با آنها سازمان می­دهند- دارد. بهر حال تاثیر فرهنگ بر کالبد شهرها و معماری، از موضوعات مهمی است که لازم است تا مورد بررسی و تدقیق قرار گیرد. روش تحقیق این مقاله «توصیفی- تحلیلی» است که از روش اسنادی با ابزار گردآوری مشتمل بر مطالعات کتابخانه و تکنیک فیش برداری استفاده کرده است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که از دیدگاه فرهنگ­گرایی انسان‌ها برای نیازهایی والاتر و مهم‌تر از سکونت، می‌سازند. در این بین نقش مذهب و نظام‌های اعتقادی بسیار برجسته است. انسان در مواجهه با یک جهان بی‌کران، ناشناخته و بی‌نظم درواقع دچار نوعی ترس و سردرگمی می‌شود. به همین دلیل درصدد نظم دادن به محیط اطراف خود برآمده و با عمل ساختن، نظم انسانی و ذهنی مدنظر خود را به جهان بیرونی تحمیل می‌کند. این کار از نظر روانی، او را آرام کرده و همچنین به آمال و آروزها و ارزش‌هایش جنبه جسمی و دیداری می‌دهد، بنابراین آروزها و ارزش‌های او در قالب بناها منجمد شده و همیشه جلوی چشمش قرار می‌گیرند تا هم فراموش نشوند و هم شیوه‌های رفتار درست را به شکلی مداوم به او یادآوری کنند. ساختن محیط برای انسان‌ها، در واقع نوعی تصویری کردن نظمی ذهنی است که معنادهی به جهان و زندگی را انجام می‌دهد.