ما در عصر بصری زندگی می­کنیم که تصویر معماری بخشی از آن است. شکل و خاصیت نمادین نور از ذهن خیال­پرداز انسان سرچشمه می‌گیرد. نور رجحانی آشکار بر تاریکی دارد. هستی، نور محض است؛ و نیستی، ظلمت و تاریکی محض. هنگامی که تاریکی و روشنایی به حداکثر شدت خود برسند و نیم­سایه‌ها حذف یا بی­اهمیت شوند، فضای مثبت و منفی ایجاد می‌شود. در طول روز، نور طبیعی خصوصیت های ظاهری نواحی داخلی را شکل می­دهد و به این صورت هویت و شخصیت ایجاد می­کند. در این مقاله تحلیل معنایی جلوه­های بصری نور در معماری (خانه­های ایرانی) مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق کیفی در یک رویکرد تفسیری استفاده­شده عناصر و اجزای مورد استفاده برای بهره­برداری ازجلوه های بصری نور مورد مطالعه قرار گرفتند، و ارزشها، معانی و مفاهیم تحلیلی  نور بررسی شدند. نتایج تحقیق، شناسایی عناصر کنترل کننده نور در خانه­های ایرانی، تحلیل بصری نور در معماری ایرانی می باشد.