|
ارزشیابی سطح قابلیت زندگی شهری با تأکید بر رویکرد CDS؛ مورد مطالعه: شهر اصفهان
|
نعمت الله اکبری   ، شکوفه فرهمند ، منیره روان بخش* |
| دانشگاه اصفهان |
|
|
چکیده: (2470 مشاهده) |
| افزایش سطح رفاه و خوشبختی، یکی از اهداف دیرینه بشر بوده است. شهرها به‌عنوان سکونتگاههای انسانی برای رسیدن به این هدف، از ابتدای پیدایش خود انواع مختلفی از الگوهای برنامهریزی شهری را تجربه کردهاند. راهبرد توسعهی شهری، یکی از آخرین الگوهای برنامهریزی مطرح شده برای شهرها است. این راهبرد بهدنبال ایجاد شهرهایی پایدار با چهار رکن قابلیت زندگی، بانک پذیری، رقابت پذیری و حکمرانی خوب است. این مقاله دو هدف عمده را دنبال میکند: 1) ارزشیابی سطح قابلیت زندگی شهر اصفهان با کسب نظرات شهروندان، 2) شناسایی قوی‌ترین و ضعیف‌ترین بعد قابلیت زندگی در شهر اصفهان و 3) مقایسهی مناطق چهاردهگانهی شهر اصفهان از نظر سطح قابلیت زندگی. گردآوری دادهها به روش میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است. نمونهی منتخب، شامل 471 نفر از شهروندان ساکن در مناطق چهاردهگانهی شهر اصفهان بوده است، که به روش تصادفی طبقهبندی شده، انتخاب شد. نتایج پژوهش حاکی از پایینتر بودن سطح قابلیت زندگی شهر اصفهان نسبت به متوسط طیف لیکرت و وجود تفاوت معنیدار بین مناطق مختلف شهر از نظر این شاخص بود. |
|
| واژه‌های کلیدی: شهرنشینی، برنامهریزی شهری، راهبرد توسعهی شهری، قابلیت زندگی، شهر اصفهان. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1394/8/4 | انتشار: 1394/8/4
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
