|
بررسی متغیرهای محیطی مؤثر در حضورپذیری شهروندان در طراحی منظر عرصه های رها شده کوچک مقیاس شهری (مطالعه موردی: منطقه 13 شهر تهران)
|
| امینه روحی*، حمیدرضا عظمتی |
|
|
|
چکیده: (3 مشاهده) |
شهر صرفاً به‌مثابه‌ی موجودی زنده خلق نمی‌شود، بلکه در پیوندی ناگسستنی با جامعه‌ای شکل می‌گیرد که آن را پدید آورده است—جامعه مدنی که خود نیز از حضور انسان تأثیر می‌پذیرد. منظر شهری، پدیده‌ای دوسویه عینی و ذهنی تلقی می‌شود که تفکیک‌پذیری آن دو از یکدیگر امکان‌پذیر نیست. در شهرهای امروزی، با توجه به افزایش جمعیت و تراکم ساخت‌وساز، نیاز به فضاهای باز کوچک و اقتصادی جهت ارتقای حضور شهروندان بیش از پیش احساس می‌شود. از سوی دیگر، زمین‌های رهاشده با مقیاس کوچک که غالباً بدون متولی باقی مانده‌اند، به دلیل موقعیت خاص و ابعاد محدود، نه‌تنها قابل استفاده برای کاربری‌های متعارف شهری نیستند، بلکه به بسترهایی برای آسیب‌های اجتماعی و مشکلات زیست‌محیطی و بصری تبدیل شده‌اند. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت‌بندی مؤلفه‌های مؤثر بر حضورپذیری شهروندان در این فضاها، از رویکردی ترکیبی (کمی–کیفی) بهره برده است. ابتدا با تحلیل محتوای منابع کتابخانه‌ای، متغیرهای محیطی مرتبط شناسایی شد و سپس پرسشنامه‌ای مبتنی بر این متغیرها بین ۳۸۱ نفر توزیع گردید. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های نرمال بودن، همبستگی اسپیرمن، رتبه‌بندی فریدمن و آزمون‌های استنباطی انجام شد. یافته‌ها نشان داد که امنیت، آسایش محیطی، زیبایی و جذابیت، بهداشت و سلامت، حس تعلق، تداوم و خوانایی، رفاه و سهولت، تعاملات اجتماعی، انعطاف‌پذیری و آموزش‌پذیری به ترتیب از مهم‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذار در ارتقای حضورپذیری شهروندان محسوب می‌شوند. بهره‌گیری از این اولویت‌ها می‌تواند به ساماندهی مؤثر و طراحی منظر کارآمد فضاهای رهاشده شهری در جهت افزایش حضور و تعامل اجتماعی کمک کند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: طراحی منظر، عرصه های رها شده شهری، کوچک مقیاس، حضورپذیری شهروندان |
|
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1404/6/18 | انتشار: 1404/6/18
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
