|
اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی در مناطق کم‌برخوردار روستایی و ارتقای سلامت اجتماعی؛ ارائه راهکارهای طراحانه (میدان دَرِ قلعه، روستای ایزی)
|
| علی اصغر آبرون*، سارا اسعدی جعفرآباد |
|
|
|
چکیده: (524 مشاهده) |
فضاهای اجتماع‌پذیر با تقویت انسجام اجتماعی، ارتقای احساس ایمنی و امنیت ادراک‌شده، زمینه‌سازی دریافت حمایت‌های محلی، اعتماد اجتماعی، و افزایش مشارکت‌ها نقش ویژه‌ای در ارتقای سلامت اجتماعی تلطیف مسائل بافت‌ها خصوصاً در نواحی محروم و کمتر برخوردار دارند. میدان دَرِ قلعه در روستای ایزی به‌عنوان تنها فضای باز عمومی این روستا محل شکل‌گیری رویدادها و فعالیت‌های مختلف اجتماعی، پذیرای گروه‌های مختلف افراد در طول سال است و نقش مهمّی در زندگی اجتماعی ساکنین روستا دارد. این میدان که در بافت قدیمی روستا قرار دارد، همزمان با تغییر و تحولات کالبدی در طول زمان دچار برخی فرسودگی‌های کالبدی و کارکردی شده است که در این مطالعه تلاش شده است ضمن شناسایی ویژگی‌های فضاهای اجتماع‌پذیر، در جهت تسهیل شکل‌گیری فعالیت‌های اجتماعی با شناسایی مشکلات آن در این خصوص، ارائه راهکارهای طراحی لازم صورت پذیرد. در این راستا، ضمن مطالعه اسنادی، گردآوری داده‌های تحقیق از 350 پرسشنامه محقق‌ساخته بر اساس مقیاس‌های مشارکت اجتماعی و نظرسنجی مشارکت مذهبی در بین ساکنین روستا صورت پذیرفت. بر طبق یافته‌ها، ابعاد سه‌گانه معنایی، کارکردی، و فضایی-کالبدی مؤلفه‌های سازنده فضاهای اجتماع‌پذیر را شکل می‌دهند و مهم‌ترین فعالیت‌های جمعی در حال وقوع در میدان به ترتیب شامل شرکت در مراسم‌ها و رویدادها، حضور در مسجد، گفت‌وگو با دوستان، و بازی‌کردن می‌باشند. همچنین، کمبود فضای مناسب برای نشستن، کمبود فضای سبز، و فرسودگی بناهای پیرامون میدان، به‌ترتیب سه مسئله اصلی میدان دَرِ قلعه جهت شکل‌گیری و تسهیل اجتماع‌پذیری آن می‌باشند. در پایان مقاله نیز به منظور ارتقای کیفیت اجتماع‌پذیری میدان، راهکارهای طراحی در این خصوص ارائه شده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: مناطق کم‌برخوردار، فضای اجتماع‌پذیر، سلامت اجتماعی، روستای ایزی، میدان در قلعه. |
|
|
متن کامل [PDF 932 kb]
(441 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
