|
تبیین و تحلیل الگوی مدیریت رشد در توسعه فضایی پایدار شهری مورد پژوهی؛ شهر آمل
|
| غلامرضا کاظمیان، منصور ناظمی راد* |
|
|
|
چکیده: (577 مشاهده) |
به دلیل ناکارآمدی مدیریت شهری در مدیریت رشد فیزیکی شهرها، نرخ رشد مساحت شهرهای ایران عمدتاً بیشتر از نرخ رشد جمعیت آنها است. بنابراین، این مقاله ضمن تحلیل نحوه مدیریت رشد توسعه فضایی در شهر آمل به تبیین الگوی مطلوب مدیریت رشد جهت توسعه پایدار شهر و تأثیر آن بر شاخصهای توسعه فضایی درونی پرداخته است و در نهایت الگوی مطلوب مدیریت رشد جهت توسعه فضایی در شهر آمل ارائه گردیده است. به طوری که در این الگو ابتدا مسئولیت مدیریت رشد شهر به عنوان یک وظیفه محلی مدیریت شهری تعیین گردیده است و شورای شهر به عنوان سیاست گذار امور محلی مسئولیت مدیریت رشد و نظارت بر کنشگران را برعهده دارد و پس از آن نقش و نحوه ارتباط بین کنشگران موثر در رشد شهر مشخص گردیده است. دادههای مقاله با استفاده از روش کیفی- کمی گردآوری و تجزیه و تحلیل شده است. دادهها از طریق مصاحبه عمیق و مشاهدات میدانی گردآوری شدهاند. نمونه مورد بررسی در این مقاله کلیه سازمانهای مؤثر در رشد شهر از جمله شهرداری، شورای شهر، سازمان نظام مهندسی، انجمن انبوه سازان مسکن، راه و شهرسازی و سازمانهای ارائه دهنده تأسیسات شهری میباشند. در تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج حاصل از الگوی مدیریت رشد در شهر آمل نشان میدهد که ساز و کارهای مدیریتی تاثیر بیشتری بر افزایش تراکم ساختمانی با ضریب وزنی 49/0 داشته است و از سایر ظرفیتهای توسعه فضایی درونی از جمله اراضی بایر و خالی با ضریب وزنی 32/0 و فضاهای ناسازگار شهری با ضریب وزنی 19/0 استفاده کمتری شده که یکی از دلایل این امر را میتوان در وابستگی درآمدهای شهری به ساخت و ساز و افزایش تراکم ساختمانی و هزینه های مالی و زمانی مالکیت اراضی بلااستفاده جهت توسعه شهری جستجو نمود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: توسعه فضایی، توسعه پایدار، مدیریت رشد، شهرآمل، مدیریت شهری |
|
|
متن کامل [PDF 1019 kb]
(1142 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
