|
تحلیلی بر سنجش میزان سطح عملکرد مدیریت شهری در کلانشهر شیراز با رویکرد حکمروایی خوب شهری
|
| آناهیتا اسفندیاری، محمدرضا رضایی*، علی شمس الدینی |
| جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد مرودشت |
|
|
چکیده: (169 مشاهده) |
حکمروایی خوب شهری یکی از جنبههای مدیریت شهری است که طی سالهای اخیر در کشورها و جوامع غربی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. بدین صورت که حکمروایی فرایندی است بر اساس کنش و واکنش متقابل میان سازمانهای دولتی، جامعه مدنی و بخش خصوصی شکل میگیرد. هدف این پژوهش بررسی میزان عملکردمدیریت شهری درکلانشهرشیرازبارویکرد حکمروایی خوب شهری میباشد. این پژوهش از نوع پیمایشی و با رویکردی توصیفی – تحلیلی است که به صورت مطالعات کتابخانهای و مستندات و همچنین پیمایشهای میدانی و با استفاده از پرسشنامه، دادههای پژوهش جمعآوری گردیدند. برای تحلیل دادهها و سنجش روابط میان شاخصها از نرمافزار SPSS و آزمون تی تک نمونهای و همچنین مدل رگرسیون چند متغیره بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدیریت شهری در شیراز از حیث شاخصهای حکمروایی خوب شهری در وضعیت و شرایط مطلوبی قرار نداشته و ارجحترین شاخصی که بر حکمروایی خوب شهری در سازمان مدیریت شهری شیراز میباشد، شاخص قانونمندی باضریب رگرسیونی (0.784) میباشد. شاخصهای دیگر بر حسب اولویت عبارتند از: مشارکت(0.769)، اجماعگرایی(0.747)، اثربخشی و کارایی(0.697)، مسئولیت و پاسخگویی(0.639)، شفافیت(0.613)، بینش راهبردی(0.535)، پذیرا و پاسخدهنده(0.533). لذا راهکارهایی مانند: نظرخواهی از شهروندان در فرایند و اجرای طرحهای توسعه شهری؛ اطلاعرسانی به شهروندان درباره کارهای عمرانی و رفاهی بافتهای شهری و دسترسی شهروندان به اطلاعات شهری و شفافسازی در مورد مسئولیتها، نظارتها، قراردادها و مناقصهها؛ را در جهت رسیدن به حکمروایی خوب شهری در شیراز ارائه گردیده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: مدیریت شهری، حکمروایی خوب شهری، شهر شیراز |
|
|
متن کامل [PDF 1008 kb]
(150 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1401/6/10 | انتشار: 1401/6/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
