روندهای جهانی و داخلی نشان می­دهد که نیاز به سرمایه­ گذاری در زیرساخت­های سلامت وجود دارد. سرمایه­ گذاری­های زیادی در  سالهای گذشته در این حوزه در ایران صورت گرفته است ولی طولانی شدن طرح­ها، افزایش هزینه­ ها، طرح­های نیمه تمام و در مواردی بلااستفاده ماندن تاسیسات ایجاد شده، نشان از وجود مشکل دارد. با عنایت به تجربیات جهانی و مطالعات تطبیقی در دنیا و مطالعات موردی، مدل­های سرمایه ­گذاری مشارکت عمومی-خصوصی مورد توجه قرار گرفت. موفقیت این مدل­ها به چند عامل بستگی دارد که یکی از این عوامل، طراحی مدل مناسب سرمایه­ گذاری است. با توجه به شرایط و پیش فرض­های مختلف سه مدل معرفی شدند: مدل نوع برای شرایطی که تشخیص و نظارت بر کیفیت ارئه خدمات سلامت دشوار باشد، مدل نوع برای شرایطی که امکان نظارت بر کیفیت خدمات غیردولتی وجود داشته باشد و مدل نوع برای شرایطی که منابع وقفی یا خیریه در دسترس باشد. برای اولویت­ بندی مدلها، از تحلیل سلسله مراتبی (AHP)ِ استفاده کردیم و برای این منظور، معیارهای زیر در نظر گرفته شد: انتقال بهینه ریسک، هزینه­ های طول عمر پروژه، عملکرد و نوآوری. علی­رغم این که معیارهای مختلفی برای ارزیابی موئرد استفاده قرار گرفت، اما اختلاف میان نتایج چندان معنادار نیست که این یافته با ادبیات موشوع نیز سازگار است. بسته به شرایط و پیش ­فرض­های مختلف، مدلهای مناسب با هریک باید انتخاب شوند که جنبه ­های گوناگون آن در این مقاله مورد بررسی قرار گرفت.