مقاله ‌حاضر ‌با‌ مد‌نظر‌ قرار‌دادن ‌آخرین‌ دستاوردهای ‌پژوهشی‌ پیرامون‌ نماهای شهری و نقش هویت بخش آن ها،‌ به‌ دنبال ‌شناخت ‌مدلی جامع از انسان و ابعاد ادراکی او، در جهت طراحی مناسب جداره های شهری می باشد. با توجه به رابطه متقابل محیط و انسان بر یکدیگر سوال تحقیق این موضوع می باشد که، محیط با چه مولفه هایی می تواند بر شکل گیری هویت در فرد و جامعه موثر باشد.  با توجه ‌به‌ آموزه‌های ‌اســلامی و ساحات حیات انسان نیاز های وی در دو ساحت مادی و معنوی دسته بندی می­گردد سیمای شهری زمانی می­تواند به وجوه هویتی سازی برای  فرد و جامعه  دست یابد که به ابعاد وجودی و نیازهای متفاوت فرد توجه داشته باشد. فضای‌ معماری‌ قابلیت ‌دارد ‌نیازهای ‌مادی ‌و ‌روانی ‌انسان ‌را ‌به ‌صورت‌ نسبی ‌تأمین‌ نماید، ‌اما‌ تنها ‌می‌تواند ‌بستری ‌برای ‌تأمین ‌نیازهای ‌عقلانی ‌و ‌روحانی ‌او‌ فراهم ‌آورد، ‌زیرا‌ سیر ‌تکامل ‌انسان‌ها ‌امری ‌آگاهانه‌ و‌اختیاری ‌است. سازندگان فضا می توانند با اگاهی از مولفه های اثربخش بر ادراک فرد از محیط با طراحی محیطی غنی و تاکید بر مولفه های ادراکی به اثر بخشی محیط، کمک کنند. محیطی که نظام های کالبدی، ادراکی، معنایی و کارکردی درآن به درستی عمل کند، می تواند با استفاده از ارزش گذاری های مناسب فردی و جمعی به تربیت ادراکات فرد در محیط بپردازد و به غنای فرهنگی دامن بزند. این موضوع زمانی رخ می دهد که نگاه حاکم بر طراحی محیطی متناسب با ارزش ها و هویت جامعه باشد و با احترام به هویت فردی و جمعی می تواند به این همانی فرد و محیط  دست پیدا کند.