یکی از ابعاد بسیار مهم نظریه­های توسعۀ پایدار روستایی، توسعۀ اقتصادی در کنار توسعۀ اجتماعی و اکولوژیک است. در این میان، گردشگری در جوامع روستایی، نقش بسیار مهمی در توسعۀ اقتصادی آن ها دارد و یکی از زمینه های مهم در توسعه کارآفرینی پایدار نواحی روستایی می باشد. از این رو، این مطالعه با هدف ظرفیت گردشگری در توسعه کارآفرینی پایدار نواحی روستایی  (مورد مطالعه : بخش مرکزی شهرستان همدان) انجام گرفته است. روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه بر اساس تقسیم‌بندی‌های ذکر شده از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ میزان و درجه­ی کنترل، میدانی (پرسشنامه و مشاهده مستقیم) و از لحاظ نحوه­ی جمع­آوری اطلاعات نیز، از نوع تحقیقات توصیفی و غیر تجربی (غیرآزمایشی) می­باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 378 خانوار (سرپرست خانوار) تعیین گردید، لازم به توضیح است برای جلوگیری از خطاهای آماری و بالارفتن اطمینان، 5% نمونه انتخابی نیز به نمونه مورد نظر اضافه گردید و در نهایت 396 نفر (سرپرست خانوار) به عنوان نمونه نهایی در 6  دهستان مورد هدف مطالعه انتخاب شدند. همچنین نرم‌افزارهای مورد استفاده در این پژوهش، SPSS₂₂، Amos₂₂، ArcGIS و Excel می­باشند. نتایج نشان می­دهد، پنج عامل شناسایی شده در مجموع تواسته­اند 86/47 درصد از واریانس کل متغیرهای مربوط به عوامل موثر بر توسعه کارآفرینی پایدار گردشگری روستاییان محدوده مطالعاتی را تبیین نمایند. با توجه به اینکه درصد مقدار ویژه بیانگر سهم هر عامل از کل واریانس متغیرهاست و هرچه مقدار آن بزرگ‌تر باشد، نشان­دهنده اهمیت و تأثیر بیشتر آن عامل است، نتایج نشان می­دهد که میزان تبیین هر یک از عوامل پنج گانه شناسایی شده به­ترتیب 88/16، 64/8، 88/7، 82/7 و 63/6 درصد بوده است. همچنین t به­دست آمده برای متغیرهای ریسک­پذیری، توفیق­طلبی و نیت کارآفرینانه مثبت و معنی­دار شده است. علامت مثبت نشان می­دهد میانگین متغیر مورد بررسی بزرگتر از میانه­ی نظری یا نمره­ی ملاک می­باشد. به­عبارتی میانگین این عوامل علاوه براینکه از سایر عوامل بیشتر بوده، از میانه­ی نظری مورد نظر نیز در سطح 95 درصد معنی­داری (یا خطای 5 درصد) بزرگتر است. بنابراین، می­توان عنوان کرد، توسعه گردشگری بر ارتقاء متغیرهای ریسک­پذیری، توفیق­طلبی و نیت کارآفرینانه دارای آثاری مثبت بوده است. لذا، با توجه به نتیجه به دست آمده می­توان عنوان کرد که فرض تحقیق مبنی بر اینکه گردشگری در  ارتقاء روحیه‌ (خلاقیت، ریسک­پذیری، اعتماد به نفس، استقلال­طلبی و توفیق­طلبی) و نیت کارآفرینی پایدار در سکونتگاه­های روستایی منطقه مورد مطالعه تا حدودی مؤثر بوده تأیید و فرض صفر رد شد.