عرصه­های همگانی شهری به‌عنوان فضاهای حضور شهروندان و مکانی برای کنش و تعاملات شهروندی و فعالیت‌های شهری هستند و لذا بسیاری از عملکردهای جامعه شهری در آن­ها بروز می­یابد. از این­رو سلامت اجتماعی شهروندان وابسته به کیفیت و کارایی عرصه همگانی شهری می‌باشد. عرصه همگانی  با کیفیت و مورد پذیرش مردم، جایی است که کاربران آن را ترجیح می‌دهند، انتخاب می‌کنند و استفاده از آن تداوم دارد. چنانچه قابلیت­های عرصه همگانی درک نشود و یا متناسب با نیازها و تمایلات مردم و کاربران آن نباشد، افراد ترجیح می‌دهند حضور خود را در عرصه همگانی به حداقل برسانند یا دست به تغییر و انتخاب بزنند. ادراک قابلیت‌ها و کیفیت‌های عرصه همگانی فرآیند هدفمند دریافت اطلاعات ارسال‌شده از محیط ساخته­شده توسط افراد جامعه است و بنابراین تابعی از شرایط و متغیرهای محیطی و نیز ویژگی‌های فرد ادراک‌کننده می‌باشد. هدف این مقاله توجه به کیفیت عرصه­های همگانی شهر مشهد و درک قابلیت­های آن­ها در تسهیل مراودات اجتماعی می­باشد. بنابراین، با تکیه ‌بر رویکرد پدیدارشناسانه تعامل بین انسان و محیط در درک قابلیت عرصه­های همگانی و با استفاده از تئوری زمینه­ای به بررسی رفتار کاربران عرصه­های همگانی کلانشهر مشهد پرداخته است. نتایج به‌دست‌آمده از آزمون همبستگی اسپیرمن نشان می­دهد در درک کیفیت عرصه­های همگانی رابطه­ای قوی و معنی‌دار بین تمایلات متأثر از ویژگی­های فردی و اجتماعی کاربران و ادراک معانی محیط ­ساخته­شده وجود دارد. همچنین مشخص شده است متغیرهای سن، جنس، میزان آشنایی و علت مراجعه کاربران در میزان درک کیفیت عرصه­های همگانی مؤثر هستند.