تبیین نظریه «شهروند گفتگویی» و «کنش ارتباطی» در شناسایی «حوزه عمومی» بر اساس آرای هابرماس
|
حمید رضا طبی مسرور*، پریا شفیع پوریوردشاهی، میرسالار حبیبی، علی اصغر ملک افضلی |
|
|
چکیده: (658 مشاهده) |
امروزه تحلیل حوزه عمومی بر اساس نسبت میان مقولههای کلیدی سه گانه با شهروندی هابرماسی صورت میگیرد که این نسبت
کاوی از طریق رهیافت روشی هرمنوتیک متنمحور (ریکور) و انکشاف - افشا (هایدگر) و نظریه انتقادی (هابرماس) صورت گرفته است. موضوع این مقاله، تحلیل و تبیین نظریه شهروندی گفتگویی در فلسفه سیاسی هابرماس و شناسایی مراکز رشد فکری برای بسترسازی جامعه مدنی عقلمحور است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیل و روش استدلال منطقی است که از ابزار مطالعات کتابخانهای و اسنادی استفاده کرده است تا امکان تبیین نظریه شهروند گفتوگویی و مفهوم کنش ارتباطی در آن را فراهم کند که نقشی اساسی در شناسایی عرصههای عمومی در شهر دارد. یافته های تحقیق نشان می دهد که از دید هابرماس وظیفههای کنشگران اجتماعی ارتباطی از طریق گفتوگو به صورت درونی و نه متأثر از عوامل بیرونی به شکلی تفاهمی توافقی صورتبندی میشود و در نتیجه کنشگران گفت وگویی، اخلاقًا هم متعهد به ایفای این وظایف شهروندی می شوند و هم متضمن به تحقق حق های شهروندی دیگری میگردند. |
|
واژههای کلیدی: حوزه عمومی، کنش عقلانی، کنش ارتباطی، زیستجهان، نظریه شهروند گفتگویی، هابرماس. |
|
متن کامل [PDF 1146 kb]
(955 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي پذیرش: 1395/11/2 | انتشار: 1395/11/2
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|