|
«حکمروایی ساخت‌وساز شهری» در بازنمایی‌های متخصصان ایرانی (نمونه موردی: شهر تهران)
|
| غلامرضا کاظمیان*، حسین اصلی پور، آرش تقی پور اختری |
| دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران |
|
|
چکیده: (315 مشاهده) |
رشد شهری فرآیندی رویشی است که تبلور آن به‌صورت فرآیند انباشتی، ساختار فضایی شهر را طی دهه‌ها شکل می‌دهد. در این مسیر فعالیت‌های جاری، از طریق ساخت‌وساز بر روی بافت‌شهری رسوب کرده و فرم‌‌شهری را در پاسخ به نیازهای متغیر زمان خود، بهبود و توسعه می‌دهد. از آنجایی که متولی ساخت‌وساز در مقیاس شهر، مدیریت شهری است؛ و حکمروایی موضوعی محوری در مسیر تحقق توسعه پایدار محسوب می‌شود؛ مساله این پژوهش«چگونگی نظامی حکمروایانه برای مدیریت ساخت‌وساز شهری تهران» قرار گرفته است. در این راستا توصیفات علمی متخصصان کشور از واقعیات و مطلوبیات نظام مدیریت ساخت‌وساز شهری، به‌عنوان وجهه‌ای از حقیقت تلقی شده؛ و پژوهش‌گر با هدف فهم آن، به سراغ استفاده از راهبرد تحلیل مضمون از روش کیفی می‌رود. در این راستا از میان ۷۸۹ مأخذ بروز یافته در پایگاه‌های علمی کشور،۶۵ عدد به‌صورت روش‌‌مند نمونه‌گیری شد. نتایج این پژوهش بنیادین نشان داد که در نظر متخصصان ایرانی، نظام مدیریت ساخت‌وساز شهری تهران را زمانی می‌توان«حکمروایی ساخت‌وساز شهری تهران» در نظر گرفت که ماهیتی قابل‌احترام، قابل‌اعتماد و قابل‌اعتنا داشته باشد؛ به این معنا که با پیگیری«رشد عادلانه، متوازن و توانمندساز»، در پی«حل مسائل کالبدی و فضایی شهر تهران»، در جهت دستیابی به«فرآورده‌ای پایدار و قابل استطاعت» برآمده؛ و این مسیر را با «اتکا به ظرفیت‌های درون‌زا و مبتنی بر ارزش‌های محلی» به وسیله «سازمانی همیار، کارآمد و جمع‌گرا» و در «مواجه با چالش‌های قانونی-اجرایی مدیریت شهری تهران» می‌پیماید.
|
|
| واژه‌های کلیدی: حکمروایی، ساخت‌وساز، رشد شهری، محیط مصنوع، |
|
|
متن کامل [PDF 642 kb]
(124 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
