پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر انعطاف­پذیری حرفه­ای کارکنان بر چابک­سازی سازمانی با میانجی­گری نقش سازگاری کارکنان در بیمارستان آذربایجان ارومیه به منظور آمادگی در برابر بحران­های شهری و منطقه­ای انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری آن، شامل کلیه کارکنان بیمارستان آذربایجان در سال 1395 است. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 226 نفر تعیین و برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­ که روایی صوری و محتوایی پرسشنامه­ها به تایید متخصصین رسیده و روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آنها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها، نرم افزارهای آماری Spss23 و Smart PLS بکار گرفته شد و یافته­های پژوهش نشان داد، انعطاف پذیری حرفه­ای کارکنان با ضریب مسیر 772/0 بر سازگاری کارکنان، سازگاری کارکنان با ضریب مسیر 459/0 بر چابک سازی، انعطاف­پذیری حرفه­ای با ضریب مسیر 339/0 بر چابک­سازی، و سازگاری کارکنان نیز با ضریب مسیر 354/0 توانست نقش میانجی­گری در تاثیر انعطاف­پذیری حرفه­ای بر چابک­سازی را ایفاء نماید و تحلیل مدل نهایی نشان می­دهد که استفاده و بکارگیری انعطاف­پذیری حرفه­ای کارکنان عامل اساسی در چابک­سازی سازمانی بوده و در صورت بروز بحران­های شهری و منطقه­ای بر اساس تهدیدات، می­تواند چاره ساز مسئله پژوهش باشد.